- çirkin
- sif. l. Gözəl olmayan, gözə, qulağa xoş gəlməyən: kifir, eybəcər, bədləkər. Çirkin üz. Çirkin səs. – <Məşədi İbad:> İnsanın zahiri nə qədər çirkin olsa, batini bir o qədər gözəl olar. Ü. H.. <Məşədi Fatma ərinə:> Sən yaxşı bilirsən ki, böyük qız çirkin olub, evdə qalıb, o, elə bədbəxt olub, . . bu da belə bədbəxt olsun?! Ç..2. Çirk, çirkli, kirli, natəmiz. Çirkin otaq. Çirkin yorğan-döşək.3. məc. Yaramaz, ləyaqətsiz, xoşagəlməz, pis. Çirkin iş. – <Zabit:> O çirkin hərəkətim yadıma düşəndə indi də tüklərim başımda biz-biz olur. . E. Sultanov. Çirkin əməllərin özü gizləyir; Söz tutmur dodağı, məni pisləyir. Aşıq Hüseyn.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.